Leefplezier – Het Denkkader

Het denkkader achter het Leefpleziergedachtegoed helpt bij het vertalen van de Leefpleziervisie naar het handelen in de praktijk van alledag. Uitgangspunt is dat Leefplezier belangrijk is in ieders leven. Het gaat om de dingen die we doen of meemaken die ons een goed gevoel geven of blij maken. Die zorgen voor momenten van Leefplezier…

Iedereen probeert, dag in dag uit en zo lang mogelijk, op eigen wijze invulling te geven aan de wensen en verlangens die leiden tot deze momenten van Leefplezier. Momenten die zoveel betekenen voor hoe we de kwaliteit van het leven ervaren. Soms komt er een moment dat iemand hier niet meer zelf voor kan zorgen en anderen moeten helpen. Dan is het belangrijk dat deze oog hebben voor waaraan iemand behoefte heeft voor haar of zijn Leefplezier. En dat ze weten hoe Leefplezier tot stand komt en, net zo belangrijk, wat het Leefplezier kan belemmeren of in gevaar kan brengen.

Hoe maak je Leefplezier?

Dag in dag uit zetten we onze behoeften en verlangens om in acties. Acties die als doel hebben dat we het naar de zin hebben, een positief gevoel krijgen. Momenten van Leefplezier… Iedereen maakt hierbij eigen keuzes. Iets dat de een leefplezier geeft, kan voor een ander heel anders liggen.

Niet ieder mens heeft dezelfde mogelijkheden om gericht deze acties te kiezen en uit te voeren. De één kan lichamelijk veel meer dan de ander, wordt aantrekkelijker gevonden, is slimmer of sociaal vaardiger. Of beschikt over meer hulpbronnen om in te zetten bij het ‘maken’ van het eigen Leefplezier, zoals familie, vrienden en relaties, geld of een goede baan.

Toch is voor iedereen het mechanisme om tot Leefplezier te komen hetzelfde. En voor iedereen geldt: als het lukt voelen we ons goed, maar lang niet altijd loopt het zoals we graag willen. Dan voelen we frustratie, teleurstelling. Hoe dan ook, het streven naar momenten van Leefplezier blijft het leven lang voor ieder van ons belangrijk.

meer over de Leefplezierfabriek

Wat geeft Leefplezier?

Hoewel iedereen zijn of haar eigen Leefplezier maakt, zijn er zeven levensgebieden die voor ons allemaal belangrijk zijn. De activiteiten die we ondernemen voor onze momenten van Leefplezier omspannen vaak meer dan een levensgebied. Bijvoorbeeld, als je gezellig een kopje koffie wilt drinken met iemand bepalen ondermeer de kwaliteit van de koffie, het contact met de ander en de omgeving of je het al of niet als Leefpleziermoment ervaart.

De zeven levensgebieden zijn:

jezelf zijn en contacten, deze hebben vooral te maken met de emotionele kant van het bestaan;

jezelf redden, actief zijn, eten en rusten, deze hebben vooral te maken met de fysieke kant, je goed voelen in lijf en leden;

de woonplek, de plaats waar we ons geborgen en prettig voelen.

In het denkmodel hebben de zeven levensgebieden hun plaats gekregen in de Hartenroos voor Leefplezier. Bij elk levensgebied zijn de belangrijkste aandachtspunten benoemd die er voor de meeste mensen ’toe doen’. Zo kan de hartenroos je helpen per levensgebied na te gaan waar iemand betekenis of waarde aan geeft en welke levensgebieden voor deze persoon het belangrijkst zijn.

meer over de Hartenroos van Leefplezier

Wat brengt Leefplezier in gevaar?

Ieder van ons probeert om het met de eigen mogelijkheden en met gebruik van de mogelijkheden in de wereld om ons heen het zo goed mogelijk naar de zin te hebben. Hoewel wat we al of niet kunnen per leeftijdsfase en leefsituatie verandert, proberen we er het beste van te maken. Toch kunnen er situaties ontstaan waardoor het Leefplezier ernstig in gevaar komt. Drie mogelijke oorzaken spelen hierbij de hoofdrol:

vanuit de persoon zelf; als fysieke, psychische of sociale vermogens door bijvoorbeeld ziekte of ouderdom afnemen, wordt deze hierdoor belemmerd zelf de nodige acties te ondernemen om te bereiken wat hij of zij graag wil voor het eigen Leefplezier;

vanuit de hulpverlener; als deze geen oog heeft voor wat voor jou belangrijk is voor je Leefplezier. De hulpverlener wordt dan degene die je Leefplezier belemmert in plaats van je hierbij te helpen. Vooral als deze bepaalt wat goed voor je is en wat je moet doen en laten. Het gevaar neemt toe als professionele standaarden en protocollen, die meestal vooral gericht zijn op de kwaliteit van het medisch of verpleegkundig handelen, richtinggevend worden in het contact. Kwaliteit van behandeling is niet hetzelfde als kwaliteit van leven.

vanuit de organisatie; als deze regels en richtlijnen hanteert die het onmogelijk maakt wensen en verlangens van iemand serieus te nemen en te honoreren. De regels zijn leidend, ook voor de betrokken hulpverleners.