Hinderbronnen

De primaire oorzaken die ons werken aan Leefplezier hinderen, liggen in onszelf. Ziekte, aandoeningen en veroudering kunnen ertoe leiden dat onze persoonlijke vermogens teruglopen. We worden bijvoorbeeld minder mobiel, hebben minder kracht of het geheugen laat ons in de steek. Hierdoor gaan onze acties en activiteiten gericht op ons Leefplezier minder soepel. We worden kwetsbaar en meer en meer afhankelijk van anderen bij het realiseren van onze momenten van Leefplezier. 

Het is essentieel dat die anderen – mantelzorgers, vrijwilligers of hulpverleners – om ons hier goed bij te kunnen ondersteunen, een helder beeld hebben van wie we zijn en wat er toe doet voor ons Leefplezier. Tegelijk is het noodzakelijk dat zij de ruimte hebben of nemen hier naar te handelen. Er zijn allerlei omstandigheden in de wereld om hen heen die het moeilijk kunnen maken hun hart te volgen. Omstandigheden die dan fungeren als hinderbronnen die de realisatie van het Leefplezier in de weg staan. 

 

klik voor groter

Mogelijke hinderbronnen zijn…

Mensen die geen oog hebben voor je wensen en verlangens, deze niet respecteren of niet hun best doen hier rekening mee te houden. Het gevaar is dan groot dat zij in plaats van hulpbronnen gaan fungeren als hinderbronnen die ons Leefplezier belemmeren of in gevaar brengen.

Protocollen en richtlijnen: bij professionele hulpverleners ligt nog een ander gevaar op de loer. Voor hen geldt dat hun kijken sterk gericht wordt door protocollen, richtlijnen en standaarden van de beroepsgroep zelf. Hier staat vooral de kwaliteit van (be)handelen voorop. Hierin is zo goed als geen aandacht voor wat iemand werkelijk Leefplezier geeft. Er wordt aan voorbijgegaan dat goede behandeling niet hetzelfde is als goede zorg.

Regels: deze beperken de keuzevrijheid van degenen die je ondersteunen bij je Leefplezier. Instellingen, overheden en financiers hebben elk hun eigen, vaak dwingende, voorschriften voor wat en niet gedaan mag worden en hoe iets gedaan moet worden. Dit heeft vaak als effect dat het hulp-en zorgverleners beperkt in hun keuze- en handelingsvrijheid om die dingen te doen die aansluiten op de wensen en behoeften van degenen waar zij voor werken. Met verlies aan Leefplezier als resultaat.

Het Electronisch Patiënten Dossier en het zorgleefplan: voorbeelden van een dwingende, voorgestructureerde informatieverzameling die verplicht ingevuld moet worden. Dat wat voor iemand belangrijk is voor zijn of haar Leefplezier komt hierin vaak niet of nauwelijks aan de orde. In plaats van aan te sluiten bij iemands leefwereld, iemands werkelijkheid van alledag, wordt deze ingepast in de eisen van de systeemwereld, de wereld van controle, onderzoeken, metingen en rapporten.

Neveneffecten behandeling: het aantal diagnostische interventies en behandelingen om ziekten en stoornissen aan te pakken die onze eigen vermogens ontregelen, neemt snel toe. Deze sterke gerichtheid om ons lichaam en onze geest in een ‘betere’ staat te brengen, kent ook een keerzijde. Bijwerkingen van de diagnostiek, (be)handelingen of ingrepen kunnen onze eigen vermogens zo verminderen dat het onze mogelijkheden voor het zelf acties ondernemen voor ons Leefplezier sterk belemmert.

Woonomgeving: gebruikersonvriendelijke producten maken dat je dingen om je heen minder makkelijk kunt gebruiken omdat je bijvoorbeeld niet genoeg kracht hebt of dat je niet begrijpt hoe je ze moet bedienen. Van verpakkingen tot blikopener, van televisie tot smartphone. Het kan flinke drempels opwerpen voor zelf acties ondernemen voor je Leefplezier. Hetzelfde geldt voor bouwkundige en ruimtelijke belemmeringen. Deze zijn een veelvoorkomende oorzaak in de beperking van je bewegingsvrijheid en het zelf doen.